ไปดูงานที่หัวหิน

Smor Spa

Kabatamor

Hilton

สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่าจะมีคนอ่านสักกี่คนแต่ยังไงก้ขอบคุณที่ยังเข้ามาดูนะคะ ไปดูงานวันที่ 28-29 สิงหา ที่Hilton มา เป็นโรงแรมห้าดาวด้วย หรูหรามาก ไปพักมา 1 คืน โชคดีได้ห้อง Delux ด้วยกว้างมากนอนกัน 4 คน มีอ่าง Jucuzzi ด้วย พอดีลืมเอารูปมาลงด้วย ดูรูปข้างบนแก้ขัดไปก่อน คราวหน้าไม่พลาดมีรูปเด็ดๆ กว่านี้เยอะคอยติดตามชม วันที่2 ไปดูดูรีสอร์ท Kabantamor และ Smor Spa ไงฟังชื่อแล้วงงเลย

About present

สวัสดีค่ะ! อาจารย์ เพื่อนๆ และญาติ พี่ น้อง ทั้งหลาย ตอนนี้ชั้นสบายดี การเรียนก็เรื่อยๆ มีงานเกือบทุกวิชาส่วนมากจะเป็นรายงานซะมากกว่า ที่เหนื่อยหน่อยก็คือต้องตื่นแต่ตี 4.30 เกือบทุกวัน แต่วันจันทร์ต้องตื่นเร็วหน่อยเพราะคนเยอะมากๆ เลย ที่ต้องตื่นแต่เช้าก็เพราะตอนสายรถจะติดมากๆ เลย เคยขึ้นรถตอน 6 โมงถึงที่นั่นก็ประมาณ 9 โมงได้ รถมันติด พักนี้ก็เหนื่อยหนักขึ้นอีกต้องซ้อมเชียร์กีฬากลับ 6 โมงเย็น ถึงบ้านก็ประมาณ 8.30 ได้ ตอนเย็นรถก็ติด ตอนนี้ดีหน่อยแม่ให้ไปอยู่หอกะเพื่อนได้แค่ช่วงที่มีซ้อมเชียร์ก็ประมาณ 1 เดือนแค่นั้นเอง ไม่ซ้อมก็จะตกกิจกรรมตั้ง 18 หน่วยกิจแหนะ ไม่ได้ตกอันเดียวแต่ตกทุกอันเลย ขาดได้ไม่เกิน 3 ครั้ง แต่เค้าก็แอบโดดไปศุกร์นึ่งแล้วเพราะกลับบ้านรถจะติดมากวันเนี้ย อืม ....เอก(โรงแรม) นี้ไฮโซนะจะบอกให้ อาทิตย์หน้าเค้าก็จะมาวัดตัวตัดสูทด้วย พี่ที่นี้ก็ดี เอาในใส่ดูแลดีมั่กมากเลย แต่ระเรียบจัดเพราะถ้าอ.เห็นแต่งตัวไม่ดีแค่ 3 ครั้งอ.ก็จะเขียนจ.ม ให้ผู้ปกครองด้วย พวกพี่เขาก็บังคับให้เราเกล้าผมติดเน็ท ดีนะที่เราผมสั้น (ไม่ต้องแปลกใจค่ะ ตัดผมแล้วเดี๋ยวมีรูปให้ดู)
และต้องขอโทษทุกๆ คนด้วยนะค่ะที่ไม่ค่อยได้ติดต่อก็ไปเรียนทุกวันเลย ออกจากบ้านก็แต่เช้า.....กลับก็ดึกมาก...... พักนี้เพลีย + กับโดนฝนเลยไม่สบายแต่ใกล้จะหายแล้ว
ไม่ต้องเป็นห่วง ดูแลสุขภาพกันด้วยนะ
*ปล. คิดถึงก็โทรมาหาหรือส่งเมล์มาบ้างก็ได้นะ

ยังคิดถึงเสมอ

แนน (อัญจัง)

มันแปลกดีแห่ะ!

คุณเชื่อมั๊ยว่ามีเรื่องแปลก ๆ อีกเยอะแยะในมนุษย์เรา ที่คนเราจมอยู่กับค่านิยม ชั้นก็เป็นคนหนึ่งที่เกือบจมอยู่กับในค่านิยมนั้น ที่เรายึดกับสถานที่เรียน สถาบันดัง ๆ จริง ๆ แล้วเรียนที่ไหนมันไม่ก็เหมือนกันหรอกนะ เพราะมันมีความรู้สึกที่แตกต่างกัน เช่น ความสุขที่อยู่ตรงนั้น และก็สิ่งแวดล้อมไง ก็ไม่เหมือนกันแล้ว แต่เมื่อผิดหวังก็ไม่ถึงขนาดฆ่าตัวตายหรอก อย่างกับเด็กที่ไม่ติดวิศวฯ ม.จุฬา ( อันดับ 1) ที่ตัวตาย ทำไมไม่นึกถึงพ่อแม่บ้างหละ! นึกถึงคนที่ไม่ได้อะไรเลยบ้างซิ ! ครั้งแรกที่ชั้นเห็นว่าชั้นหลุดอันดับ 1 ,2 ,3, ชั้นก็เสียใจมาก ๆ (โคตรเสียใจเลย) ถึงกับร้องไห้ทั้งคืน อันดับ 4 จริง ๆ แล้วก็เลือกไว้กันหลุดแค่นั้นเอง ชั้นก็คิดได้ว่าคณะที่ชั้นเลือกอันดับ 4 รับแค่ 20 คนเองเราเป็น 1 ในนั้นนะ เรียนๆ ไปมันอาจจะเป็นตัวตนเรามากกว่าก็ได้ ถ้าไม่ใช่เราก็รอสอบใหม่ปีหน้าก็ได้ จริง ๆ แค่นี้มันก็ไม่ช่วยให้ดีขึ้นสักเท่าไรเลย แต่ชั้นก็มีพ่อแม่ ครูอาจารย์ และเพื่อนๆ นี้หละคอยถามไถ่ ชั้นต้องขอขอบคุณพวกเขาทั้งหลายที่คอยให้กำลังใจและปลอบใจ เพื่อนที่ไม่ติดก็มีเยอะเขายังไม่คิดมากเหมือนเราเลย ความหวังของเราไม่ได้จบลงแค่ที่มหา'ลัยสักหน่อย เรายังมีงาน มีพ่อแม่ มีอนาคต ในอีกวันข้างหน้า สำหรับคนที่อ่านอยู่หรือท้อแท้ ชั้นขอแนะนำคนที่อ่อนแอกว่าเรา อย่างคนพิการซ้ำซ้อนเขาอยู่มาได้ยังไงอยู่มาเพื่ออะไร ? เราลองตอบกับตัวเองซิ ! ลืมไปแล้วหรือไงว่าเรายังมีคนที่ห่วงใยเราอีกตั้งมากมาย เราทุกข์...คนที่ทุกข์มากกว่าเราคือคนที่เลี้ยงดูเรามา พ่อ แม่ โลกใบนี้ไม่ได้มีเราเพียงคนเดียวลองคิดดูก่อนที่จะทำอะไรลงไป