Wednesday, May 09, 2007

ธรรมดาที่ไม่ธรรมดา 2


ตอนสิ่งบันเทิงมหัศจรรย์


กลับมาอีกแว้ว เรามีตอนใหม่สำหรับธรรมดาที่ไม่ธรรมดา ฮิๆ มีเรื่องแปลกในมุมมองของเราที่จะเปิดโลกทัศน์ให้ผู้ที่อ่านได้เห็นโลกในด้านเดี่ยวกับเรา เอาเป็นว่าจะเริ่มเล่าเลยนะ
คุณว่ามันวิเศษมั้ย ? กับหนังสือเล่มๆนึ่ง ( นิยาย นิทาน วรรณกรรม .......)และก็ภาพยนตร์หรือละคร ที่เราได้อ่าน ได้ดูกัน มันก็แปลกดีที่อยู่ดีๆมันก็ดึงเราเข้าไปอยู่ในหนังสือด้วย เคยรู้สึกปะ? ชั้นได้อ่านหนังสือเล่มนึ่งเวลาเราอ่านก็รู้สึกเหมือนอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย แต่เราไม่ได้มีบทบาท ไม่ได้เป็นส่วนใดส่วนหนึ่งในนั้น ไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกะเขาด้วยเลย เพียงแต่มันเป็นความสามารถของผู้แต่งที่สามารถดึงเราเข้าไปในนั้นโดยเราเองก็ไม่รู้ตัว คนที่แต่งหนังสือเล่มๆหนึ่งหรือจะสร้างหนังเรื่องหนึ่งได้นับว่าต้องมีพรสวรรค์หรือไม่ก็ต้องเก่งมากๆ เลยทีเดียวว่ามั้ย ? หนังสือ หนัง ละคร นิยาย พวกเนี่ยมันก็เป็นเรื่องสะกดจิตเราอย่างหนึ่งเลยทำให้เราเคลิบเคลิ้มไปกับมันด้วย ทำให้เราบางทีก็ร้องไห้ บางทีก็หัวเราะ เศร้า แล้วก็บ้าระห่ำไปด้วย ข้าน้อยขอคารวะเรื่องบันเทิง สิ่งสะกดจิตทั้งหลาย ที่ทำให้ฉันเครียดหนักและทำให้ผ่อนคลาย เอาเป็นว่าขอบคุณ

Tuesday, May 08, 2007

ธรรมดาที่ไม่ธรรมดา




สวัสดี ทุกคนที่กำลังอ่านอยู่ ไม่ได้อัพบล็อกมานานแล้ว เผื่อมีคนเข้ามาดูไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จริงๆ ก็ไม่ได้ขี้เกียจหรอกนะแต่ไม่ค่อยจะได้ต่อเน็ตอะ แบบว่าเน็ตช้ามั่กมาก...( แหะๆ ก็ใช้เน็ตฟรีอะ เลยไม่ค่อยอยากจะอัพเท่ารัย ) เข้าเรื่องเลยหละกันนะ

เมื่อวานดูข่าวช่องนึ่งนะ เขาได้เปลี่ยนกฎหมายใหม่แล้ว สามีข่มขื่นภรรยาผิดกฎหมายแล้วนะ ผู้ชายข่มขื่นผู้ชายก็ผิด ผู้ชายข่มขื่นผู้หญิงก็ผิด แล้วที่สำคัญ ผู้หญิงข่มขื่นผู้ชายก็ผิดแล้วนะจะบอกให้ (ว้า...น่าเสียดาย อะ ไม่ใช่ อะ ล้อเล่นหน่า) กฎหมายมีอยู่ว่าผู้ใดข่มขื่นผู้อื่นเอาเป็นว่าผิดหมดนะ

Tuesday, March 06, 2007

ด้วยรักจากพ่อ



• ด้วยรักจากพ่อ •

หกปีที่ฟูมฟักด้วยรักลูก
พ่อหวังปลูกฝังเจ้าเอาใจใส่
พยายามเติมสิ่งดีลงที่ใจ
ถึงเหน็ดเหนื่อยเพียงใดไม่ท้อเลย

ถึงเวลาลูกจะไปไกลบ้านแล้ว
เป็นห่วง “แก้วกลางใจ” ไม่อาจเฉย
ฝากคำเตือนเหมือนทุกครั้งดังเช่นเคย
ลูกรักเอยรักษาตนให้พ้นภัย

เจ้าจะอยู่ที่ไหนให้มีสุข
ถ้าหากทุกข์ท่วมท้นทนไม่ไหว
กลับบ้านเถิดพ่อคนเก่ายังเข้าใจ
จะปลอบซับน้ำตาให้ขวัญกลับคืน

วันนี้เจ้าเข้ามาบอกลาพ่อ
หัวใจฝ่อเจ็บช้ำต้องจำฝืน
ทั้งสองนัยน์ชุ่มช่ำทนกล้ำกลืน
ต่างแสร้งทำหน้าชื่นกลืนน้ำตา

เมื่อเจ้าต้องทิ้งถิ่นบินจากบ้าน
ขอให้ผ่านสอบใดใดไร้ปัญหา
เรียนลบได้ดีกรีมีปริญญา
ทำการงานก้าวหน้าผาสุกเอย

จาก....ครูสมหวัง
 Posted by Picasa